Yeşilçamın ilk komedyenlerinden olan Öztürk Serengil, ”Yeşilçamı Benden Sorun” kitabında Kemal Sunal’ın oyunculuğu ve sanat anlayışı hakkında dikkat çeken yorumlar paylaşmıştır. Serengil kitabında; ”Kemal, küfürü ve sırıtmayı sanat haline ve paraya çevirmiş” ifadelerini kullanmıştır.
Öztürk Serengil, kitabında Ayhan Işık, Vahi Öz, Sadri Alışık, Şener Şen, Suphi Kaner, Müjdat Gezen, Feridun Karakaya, Altan Erbulak, Celal Şahin, Orhan Boran gibi bir çok isme yer vermiş ve onların oyunculukları, onlarla olan anıları ve kişilikleri hakkında dikkat çeken yorumlarda bulunmuştur.
Öztürk Serengil, Kemal Sunal ile ilgili; ‘‘Çok büyük paralar kazanmak çok büyük komedyenlik değildir. Sinemada bir numara olduğu ayan beyan belli olan Kemal Sunal’da en büyük parayı alan sinema kralıdır. Aferim! En büyük parayı aldığı için aferim! Bende zamanında en büyük parayı alırdım. Böylece rekorumu egale etmiş oldu, tebrik ederim. Bir komedyenin en büyük olması beni sevindirir. Yıllarca bunun mücadelesini yaptım” ifadelerine yer verdi.
Ertem Eğilmez’in grubunda çalışan bir çocuğun çıktığını ve ortalığı kasıp kavurduğu duyduğunu söyleyen Öztürk Serengil ” Epeydir yurt dışındaydım. Sadri Alışık’ın hevesini alıp da bıraktığı dönemde bir komedyen çıkmış dediler. Ertem Eğilmez çıkarmış. Ertem Eğilmez’in dizi filmlerinde oynayan gençler grubundanmış bu çocuk. Bir türlü görmek nasip olmadı. Aslında ben yeni yetmelere ne yapmış diye telaşlanıp gizlice izleyenlerden asla değilim. Böyle bir kaygıyı da asla duymadım.” ifadelerini kullandı.
Yıllarca ”Yeşşe” kelimesini filmlerinde kullandığı ve gençlerin dil ahlakını bozduğu için eleştirildiğini ifade eden Öztürk ” Benim filmlerimin en çok tutulan yanlarından biri de bir çok kelimeyi değiştirerek kullanmamdı. ”Yeşşe” bunların en başında geliyordu. Bu kelimeler yüzünden başıma gelmedik kalmamış ve devletin bütün kurumları el vermişçesine beni öyle dışlamışlardı ki 1965 yılında sinemayı bırakmak zorunda kaldım. Hemde Türk gençliğinin dil ahlakını bozuyorum diyerek.
Sonunda Kemal Sunal‘ın filmine gidebildim. Doğrusu şaşırdım. Tıpkı Müjdat gibi kendinden emin ve rahat. Bu çok iyi nottu. Ama komik mimik aradım durdum. Sabreden derviş misali beklediğim an geldi. Kemal, bir ara güldü mü sırıttı mı anlayamadım. Ama güldü galiba. Yakın planda 32 dişi ve diş etleri göründü. İşte o an sinema gülmekten yıkıldı. Acaba dikkatimden kaçan bir mimik var mı diye epeyce hayıfladım. Yanımdakine sordum. Hayır başka bir şey olmamış. Aradan biraz daha geçti. ”Eşşoğlueşşek”, ”Çüş”, ”Oha” filan bir sürü küfür derken olayı çözdüm. Kemal, küfürü ve sırıtmayı 
sanat haline ve paraya çevirmiş. Beni, hayatımı verdiğim sinemadan, gençliğin dilini ”Şepkem”, ”Temem Bilakis” dedim diye uzaklaştıran zihniyetin kulakları çınlasın. Yalnız bir gerçek var ki Kemal’in inanılmaz derecede ”Perde komik tipi” olması. Semapatik ve ölçülü. Küfüre ne gerek var ki”
Öztürk Serengil, kitabının Kemal Sunal’la olan açıklamalarının olduğu son kısmında kısa da olsa İlyas Salman’a da değinir ve onun hakkında da ” Egemen Bostancı’nın prodüksiyonunda bir başka çocuk gördüm. Görür görmez de bayıldım. Tipine de tavırlarına da. Hemen öğrendim. Adı İlyas Salman‘mış. Bir Kürt tipi canlandırıyordu. Harikaydı. Geberdim. Hatta bir temsilde daha seyrettim. Çok iyiydi. Fakat o ne? Bir kaç gün sonra elime geçen bir magazin gazetesinde İlyas, hiç bir komedyeni beğenmiyor, atıyor, tutuyor. Ve böylece doğmadan ölüyor biçare…” ifadelerini kullanır.
Kullanılan Kaynak
Öztürk Serengil – Yeşilçamı Benden Sorun
